’s Ochtends bij het ontbijt heeft niemand mij vannacht naar het toilet horen gaan. Gelukkig maar. Terwijl we vannacht toch met z’n zessen in een kamer sliepen, waren de van mij afkomstige gênante geluiden blijkbaar niet hoorbaar voor de rest. Ik voel me echt nog zwakker dan gister. Die krampen houden maar niet op. Ik heb paracetamol en ibuprofen genomen maar niks helpt. Toch moet en zal ik fietsen vandaag. Ook al rijdt die jeep continue in m’n wiel, en moet de rest af en toe op mij wachten, ik ga fietsen! Ik prop een yoghurtje en een pannenkoek naar binnen, twee glazen water en stap op m’n fiets. Die vieze muntthee die je hier overal in Marokko krijgt laag ik achterwegen. Net als de tajine komt nu ook de muntthee m’n neus uit.
Het fietsen gaat niet bepaald van harte maar het lukt wel. Zeker het afdalen gaat me goed af. Dat heb ik altijd al het leukste gevonden. Afdalen doe je op techniek, er komt vaak geen kracht aan te pas. Alhoewel, techniek? Ik ga eigenlijk in een rechte lijn, zonder na te denken, zo hard mogelijk naar beneden. Op een keer na in Schoorl is dat altijd goed gegaan.
Bij de lunch hadden we vanmiddag pasta met ketchup, mayonaise en Pringles. Zo lekker! Het leek wel een studentenmaaltijd maar wel echt goddelijk! Het was smullen. Een beetje cola er bij en ik kon er weer even tegen aan. Kom maar op met die ruige terreinen!
De energie was niet voor lange duur. Ik denk dat ik te veel had gegeten. Als ik het weer even niet zie zitten omdat die darmkrampen ontzettend hevig zijn, komt de chauffeur met een medicijn aanzetten – op advies van de reisleidster. Het zijn hele sterke pijnstillers die alleen in Amerika verkrijgbaar zijn. Dit zou dan m’n darmkrampen moeten verhelpen. Nou, erger dan dit kon het toch niet worden dus zonder ook maar even op de bijsluiter te kijken heb ik zo’n pil genomen en ben weer verder gaan fietsen. Die krampen werden inderdaad minder maar volgens mij is dit echt ontzettend slecht voor je lichaam.
De tocht deze middag was echt heel mooi. We fietsten langs kamelen en we kwamen langs de zuidkant van de hoge Atlas. We overnachtte in een soort van gemetselde grot met uitgehakte kamers. Het was heel vochtig en muf in de kamers. We hadden ook een gezamenlijke badkamer met weliswaar warm stromend water. Ik wist niet hoe snel ik bij die douche moest zijn, en heb het wel een half uur volgehouden. Heerlijk! Ik kon meteen lekker de tijd nemen om m’n benen en alles te scheren. Wat knapt de mens daar van op!
Bij het diner hadden we eindelijk een keer andere soep, een soort van groentesoep. Best lekker. Daarna kregen we weer tajine. Misschien kwam het door de groentesoep, maar die tajine smaakte me nu ook een stuk beter. ´s Avonds werd er gezellig gedanst en kregen we nootjes te eten. De Duitse mannen kwamen eindelijk ook aan hun trekken, er waren Marsen en flesjes Heineken te koop. Ik miste m’n biertje deze week wel hoor, maar die Duitse mannen werden echt chagrijnig van het alcoholvrije bestaan hier. Aangezien alleen die twee Duitsers aan het bier gingen, en verder niemand, heb ik ook geen biertje genomen. Dat vind ik echt niet gezellig. De fietsroute voor de volgende dag werd besproken. Morgen is de laatste fietsdag. Het plan is om tot het middaguur te fietsen, dan te lunchen en de fietsen te demonteren om vervolgens weer met de bus terug naar Marrakech te rijden. Als we vroeg zouden opstaan, dan zouden we de complete route van circa 60 kilometer kunnen fietsen.
Upload je eigen reisverhaal
Vind je het leuk om jouw reisverhaal via deze website met andere fietsers te delen? Klik dan op onderstaande link om direct naar de juiste pagina te worden doorverwezen.
