Zo gezegd, zo gedaan. De Duitsers waren niet blij. Die hadden even te diep in het glaasje gekeken gisteravond. We stonden om 06.00 op om vervolgens om 07.00 op de fiets te zitten. Als ontbijt had ik twee yoghurtjes en een paar glazen water. Ik was bang dat ik weer van die hevige krampen zou krijgen. Voor de zekerheid had ik wel wat appelrepen mee voor onderweg. Het was nog erg koud dus voor het eerst deze reis deed ik mijn fietsjasje aan. Pauzes zouden vandaag worden geminimaliseerd en het tempo moesten we hoog houden. Op naar de Telouite pas!
De route van vandaag bestond uit twee lussen van in totaal een kleine 60 kilometer. Het was alweer een hele leuke en afwisselende route. Het is echt verbazingwekkend hoe die natuur steeds zo veranderd op zo’n relatief korte afstand. Na een sprong over een heuveltje gleed ik met mijn schoen van het pedaal. Ik knalde met fiets en al tegen een andere berg aan en kwam met mijn scheenbeen keihard tegen het pedaal. M’n scheen deed echt zeer, ik keer er naar en er kwam allemaal bloed uit. Ik kan echt niet tegen bloed dus ben snel doorgefietst om mezelf af te leiden.
We reden door dorpjes, door slootjes en riviertjes om uiteindelijk de berg te beklimmen. Die klim was echt ontzettend zwaar. Weer had ik alles en iedereen vervloekt, ik was leeg, ik was op, had een zere buik en een zere kont. Maar toch was ik heel trots op mezelf. Het laatste dagje. De laatste berg. Ik had het bijna geflikt! Kom op, nog een laatste stukje!
Het uitzicht onderweg naar de top was echt fenomenaal! Prachtig! Door het afzien kon ik er op dat moment niet intens van genieten. Iedereen maakte foto’s. Vanaf de top was het ook echt schitterend. We stonden op het hoogste punt in de wijde omtrek. Het leek wel alsof je de wolken kon aanraken. Er stond ontzettend veel wind. Na een korte stop om even snel wat te drinken en een paar foto´s te maken koelden we al snel af. Gelukkig mochten we nu eindelijk downhill na al dat geploeter. Op de drie fanatieke mannen na, deed iedereen erg voorzichtig. We werden van te voren gewaarschuwd dat we moesten uitkijken. Op dit offroad pad lagen veel losse keien. Ik ging als laatste naar beneden maar doordat ik in een rechte lijn, zonder echt goed te kijken, naar beneden fietste, haalde ik iedereen in op de drie mannen na. Maar ik had ze in mijn vizier hoor. Als een bezetene fietste ik achter de mannen aan. Het terrein werd vlak, en mijn tempo ging geleidelijk omlaag. Het scheelde niet veel of ik had de mannen ingehaald.
Vanaf de voet van deze berg was het nog zo´n twee uur, met wind tegen, door een soort van woestijnzand fietsen. Ik had het echt gehad. Wat een zware tocht! En het tempo lag ook zo ontzettend hoog.
Eindelijk kwamen we aan bij de jeep. De jeep kon de tweede lus vandaag niet achter ons aan vanwege het te ruige parcours. M´n bidons stonden ook al ruim een uur droog. De lunch stond voor ons klaar. Alles wat over was van de afgelopen dagen stond uitgestald. De meest ranzige combinaties kon je maken. Ik had alleen maar dorst en lustte eigenlijk wel een lekker koud biertje om de reis af te sluiten maar helaas.
We bedankten de kok , de chauffeur en de gids en overhandigde de envelop met de vrijwillig verplichte fooi. Die mensen hadden echt wel fooi verdient hoor. Ze hadden zo hun best gedaan! Maar de reis was ook niet goedkoop. Jammer dat al het geld voor deelname niet naar de hardwerkende kok, chauffeur en gids is gegaan. Er is veel aan de strijkstok blijven hangen.
Vervolgens demonteerden we de fietsen, hebben we met een laatste beetje water ons hoofd en benen schoon gespoeld en stapten we in de bus voor een reis van zes uur naar ons hotel in Marrakech. Die wond op m’n scheen was erger dan ik dacht. Het bloed was m’n sokkel ingesijpeld en de diepe wond zat vol met zand.
Ik denk dat binnen een uur iedereen in de bus in slaap was gevallen. Moe maar ook zeker voldaan. Wat een ervaring! Niks kan dit meer overtreffen. Als ik nu een of twee rustdagen zou hebben, dan zou ik hier zo weer een week kunnen mountainbiken . Wel weer met dezelfde groep dan, want het is echt heel gezellig. Het trotse gevoel van de afgelopen dagen overtreft de ranzige smaak van linzensoep en tajine, darmkrampen, vermoeidheid en een zere kont.
In totaal hadden we in 6 dagen zo´n 400km en 8.000 hoogtemeters bij elkaar gefietst.
Upload je eigen reisverhaal
Vind je het leuk om jouw reisverhaal via deze website met andere fietsers te delen? Klik dan op onderstaande link om direct naar de juiste pagina te worden doorverwezen.
