Fietsen door Marokko – Trans Atlas intro

Het begin van mijn Trans Atlas fiets avontuur in Marokko. Na een jaar van revalidatie als gevolg van een motorongeluk heb ik (Nikki) mezelf het doel gesteld om in het najaar van 2013 lekker een weekje helemaal los te gaan in de Hoge Atlas van Marokko. 

Ik had verschillende reizen met elkaar vergeleken. Mijn vereisten was dat het mountainbiken in een warm land moest plaatsvinden en op een gevorderd niveau moest zijn. Uiteindelijk kwam ik uit bij de Nederlandse reisorganisatie Atlas Mountainbiking, waar zich ook deelnemers uit de UK, Duitsland en België konden aanmelden. Ik had gekozen voor een reis door de Hoge Atlas van Noord naar Zuid. Dit leek me de meest afwisselende reis wat betreft de natuur en tevens ook het zwaarst. Het moet natuurlijk wel een uitdaging zijn!

“Deze reis is een echte Trans Atlas MTB reis. Tijdens deze gevarieerde en avontuurlijke mountainbikereis doorkruisen we de Hoge Atlas van Noord naar Zuid. We komen door ruige berggebieden, de spectaculaire kloven van de Assif Melloul en de Dades, geïsoleerde Berberdorpen, schitterende valleien, beklimmen hoge bergpassen (o.a. de Tizi-n-Ouerz 2892 mtr en de Tizi-n-Tibarchit 2525 mtr), hebben uitzichten over de pamoase van de Dades vallei en doorsteken rivieren.”

Aangezien op de website van de organisatie nadrukkelijk (onderstreept en dik gedrukt) vermeld stond dat je zeer goed getraind moest zijn, begon ik te twijfelen. Wat is nou eigenlijk ‘zeer goed getraind’? Naja, het zal wel goedkomen dacht ik. Als het echt zwaar wordt, fiets ik wel op karakter! Zo erg kan het toch niet zijn?

Eindelijk was het zo ver! Voor het eerst met de mountainbike op vakantie. De fiets inpakken in zo’n fietsdoos was al een hele uitdaging. Mijn vader had destijds, op mijn verzoek, de pedalen verwisseld (ik kan best wel sleutelen aan mijn fiets, maar sommige dingen blijven toch mannenklusjes ;-). Hij had de pedalen zo hard aangedraaid dat ik ze met geen mogelijkheid meer los kreeg. Ik zat meteen weer in de stress natuurlijk. Maar gelukkig kwam daar de reddende engel die me ook naar het vliegveld zou brengen! M’n vader kreeg de trappers los en de fiets kon in de doos.

Onderweg naar Schiphol zegt m’n vader (die normaal nooit ergens aan denkt en alleen een paar onderbroeken en sokken mee neemt naar de camping in Frankrijk); heb je alles bij je? Waarop ik volmondig zei ‘ja natuurlijk, ik heb alleen m’n fiets en m’n paspoort nodig’. ‘Pinpassen, geld en credit card ook mee?’ zegt m’n vader. Ik ‘Ooow noooo  @#$!@#&^#& GRRR en nog wat woorden om niet te herhalen…. Gelukkig waren we nog niet zo ver en konden we nog even snel terug naar huis. Vanaf dat moment ging ik twijfelen aan alles. Ik ging alle paklijstjes in m’n hoofd nogmaals na dus echt ontspannen was het zeker niet. Waarom moet ik altijd dit soort avonturen aangaan? Waarom volstaat een wandelvakantie niet? Of gewoon thuis blijven?

Eenmaal op Schiphol aangekomen is het echt een uitdaging om met je fiets bij de incheckbalie te komen. Die doos is zo breed als dat ik lang ben, en als ik op mijn tenen sta dan kan ik net over de doos heen kijken als deze op de bagagekar staat. Ik heb zo’n beetje iedereen op Schiphol met m’n fietsdoos aangereden. Ik was blij dat ik die doos uiteindelijk kon inchecken en kon achterlaten bij de speciale bagage. Wat een gedoe.

Terwijl ik lekker in het vliegtuig in slaap zat te sukkelen en heel charmant m’n shirt lag onder te kwijlen, zaten drie mannen aan de andere kant van het gangpad ontzettend druk te doen en de hele tijd luidruchtig te praten en te klooien. Bij aankomst op de luchthaven in Marrakech bleken zij dezelfde reis te gaan doen. Lekker awkward dat ze me zo hebben zien kwijlen. Dat heb ik de rest van de vakantie moeten aanhoren!

We werden alle vier met een busje opgehaald om naar het hotel in Marrakech te worden gebracht. De fietsen werden met doos en al op het dak gegooid en zonder ze ook maar enigszins vast te maken reden we weg. Bij iedere bocht of hobbel kon ik alleen maar heel hard hopen dat m’n fiets niet van het dak zou vallen.

Bij aankomst in het hotel heb ik samen met de mannen de fietsen in elkaar gezet, een drankje gedaan bij het zwembad en het centrum van Marrakech bezocht. ‘s Avonds hadden we een meet & greet en uitleg over de reis. Onze groep bestond uit 7 Nederlanders, 5 Duitsers, een Nederlandse reisbegeleidster, een Marokkaanse gids, een kok en een chauffeur. Wat een gezelligheid!

Ik lag met een Duitse vrouw, Astrid, op de kamer. We hebben ’s nachts echt alleen maar liggen kletsen over van alles en nog wat. Omdat mijn Duits beter is dan mijn Engels, was het op zich wel makkelijk communiceren.

Upload je eigen reisverhaal

Vind je het leuk om jouw reisverhaal via deze website met andere fietsers te delen? Klik dan op onderstaande link om direct naar de juiste pagina te worden doorverwezen.