Fietsen door Oost & Centraal Europa – Kroatië deel 4

Welkom op ons blog over fietsen door Oost- & Centraal Europa. In deel 4 beschrijven we hoe we vanuit Vukovar in Kroatië naar de grens met Hongarije fietsen. Veel lees- en kijkplezier!

Fietsen door Kroatië – onze route

We fietsen de route door Kroatië uiteindelijk als volgt:
Etappe 1 – 95km: Vukovar naar Slavenski Brod (247 hoogtemeters)
Etappe 2 – 123km: Slavenski Brod naar Kutina (470 hoogtemeters)
Etappe 3 – 91km: Kutina naar Zagreb (304 hoogtemeters)
Etappe 4 – 78km: Zagreb naar Varazdin (420 hoogtemeters)
Etappe 5 – 81km: Varazdin naar Nagykanizsa (235 hoogtemeters)

Good morning Vukovar
Geschreven door Nikki

Onze slaapkamer bevindt zich op de bovenste verdieping van een huis, onder de schuine kap. Het is een beetje een krappe bedoeling maar het is wel hartstikke netjes en schoon. Omdat we net onder het dak zitten is het er wel heel erg warm! S ´nachts hebben we het dakraampje boven ons bed maar open gezet voor wat frisse lucht wat er ´s ochtends toe leidt dat we met de meest vrolijke vogelgeluiden worden gewekt 🙂

In de ontbijtzaal treffen we een lange ontbijttafel vol met allemaal lekkers! Kaas, melk, verschillende soorten brood en allemaal andere dingen waarvan het water me in de mond loopt! Ik weet niet waar ik beginnen moet! De eigenaresse zet nog een vers bakje thee en koffie voor ons. Ze heeft geen rekening gehouden met twee van zulke grote eters als wij, waardoor ze nog even snel naar de supermarkt moet rennen om brood, melk en kaas voor de andere gasten te halen. Wanneer ze terug komt staat mijn thee nog te trekken in haar keukentje… Vol trots wordt de grote beker naast mijn veel te dik belegde boterham gezet… Het lijkt wel koffie zo zwart als de thee ziet…

Met een veel te volle buik stappen we op de fiets. Ik heb nog twee appels meegenomen voor onderweg maar ik denk dat ik voor de komende drie dagen genoeg heb gegeten 🙂

Buiten bij het huis waar we hebben overnacht staat een bord met een foto collage van het huis vóór de Slag om Vukovar in 1991 en een foto van na deze bombardementen. Bizar! Er was echt niks meer van dit huis over. Een aantal jaar geleden is dit huis helemaal opgeknapt en hebben ze er appartementen in gemaakt, van de oorlog vind je – op een paar kogelhulzen die tentoongesteld staan op de vensterbank – niks meer terug.

We fietsen richting de bekende watertoren van Vukovar, die symbool staat voor De Slag om Vukovar. Tijdens de Slag om Vukovar werd de stad verdedigd door 1.800 lichtbewapende soldaten en vrijwillige burgers, tegen 36.000 Servische militairen uitgerust met zware bepantsering en geschut. Tijdens de aanval werden per dag zo’n 12.000 mortieren en raketten op de stad afgevuurd. Dit is echt niet voor te stellen! Dit was de zwaartse aanval in Europa sinds de WO2.

Tot 1998 was Kroatië in Servische handen, daarna is het weer overgedragen aan Kroatië. Sommige mensen hebben de kogelgaten in hun huizen dichtgesmeerd, anderen hebben delen van hun huis moeten vervangen of hun huis helemaal opnieuw moeten opbouwen, maar er zijn ook mensen die nog steeds in hun vervallen huis wonen omdat ze er gewoon geen geld voor hebben. Van de watertoren is ook weinig meer over, en of het helemaal verantwoord is dat ze die toren zo kunnen laten staan is voor mij ook een raadsel.

Ook al is de oorlog al een kleine twintig jaar terug, je ziet er nog heel veel van terug. Tijdens de oorlog hier zijn in Vukovar 31.000 mensen vermoord – etnische zuivering noemden ze dat. Inmiddels wonen er weer 30.000 mensen in Vukovar; een mengelmoes  van Kroaten en Serven. Echter is hun verstandhouding nog steeds niet optimaal; zelfs op de kleuterschool hebben de Serven én de Kroaten hun eigen ingang en eigen klassen, alleen het schoolplein wordt door beiden gedeeld.

Vanaf de watertoren fietsen we richting Zagreb en volgen we onze eigen route in plaats van de Eurovelo 6. Langs de weg zien we vele grafstenen van omgekomen mensen tijdens de oorlog, dus niet op een begraafplaats maar echt ‘gewoon’ langs de weg.  

Moe maar voldaan
Geschreven door Nikki

Ik weet niet wat het is maar we zijn echt moe. Misschien zijn het alle indrukken die we hebben opgedaan, maar onze benen en zitvlak hebben er niet zo veel zin in vandaag. Omdat we bijna geen Kroatische kuna meer hebben, kunnen we hier niet nog een dagje blijven en besluiten om weer lekker naar de volgende bestemming te fietsen.

We blijven lang in bed hangen, en pakken uiteindelijk heel traag onze tassen in om vervolgens pas om een uur of elf op de fiets te stappen. Wel ff lekker hoor, dat uitslapen 🙂 We fietsen door allemaal gezellige dorpjes, met de wind schuin mee, over een heerlijke rustige weg. En de mensen die er zijn, die zwaaien en roepen naar ons. Wat een heerlijke fietsdag! Ik ben blij dat we geen rustdag hebben gehouden! Het valt ons op hoeveel mensen in hun tuin aan het grasmaaien zijn, zo grappig! Is het nationale maai-je-gras-dag hier??

In het eerste stadje waar we aankomen, Novska, kunnen we weinig accommodaties vinden. We besluiten door te fietsen naar het volgende stadje en vinden na 120 kilometer in Katina nog steeds geen accommodatie die binnen ons budget past. Het is inmiddels al 19:00 uur en verder door fietsen heeft geen zin. We hebben niet veel keus en slapen ergens in een oud hok wat ze een pension noemen, het personeel heeft net als de bedden ook z’n beste tijd gehad. Ach ja, zo waardeer je het weer als je een beetje luxe hebt!

Lekker knus
Geschreven door Nikki

Na een snel ontbijt stappen we vroeg op de fiets. Het is echt lekker weer, met een heerlijk zonnetje fietsen we naar Zagreb. De route is prachtig, lekker rustig en afwisselend – tot een kilometer of tien tot Zagreb. Inmiddels weten we ook wel dat de routes naar de stad altijd erg druk zijn, dus gewoon goed opletten en de fietshelm op 🙂

Zodra we in het centrum zijn halen we eerst een broodje en drinken we een biertje in de zon op een terrasje. Het brood dat we voor onderweg hadden was heel oud en zo ontzettend taai dat we het maar aan de vogels hebben gegeven. Dus dit broodje smaakt ons heeeeel goed! Het biertje valt heel zwaar en aangeschoten stappen we weer op de fiets – op zoek naar een appartementje. De weg erheen gaat zigzaggend via voetpaden, fietspaden, stoepjes en door de galerij van een winkelcentrum – zo’n fietspad hebben we nog niet eerder meegemaakt, het lijkt wel een grap van een lokale ambtenaar ofzo.

We overnachten in een ruim appartement waar onze fietsen ook kunnen staan. Na een heerlijke douche doen we wat boodschappen voor het avondeten en het ontbijt. S ’avonds werken we nog even ons blog bij onder het genot van een biertje uit een plastic fles van 1.8 liter haha. We hebben het wel heel gezellig zo, lekker knus en zo blij met elkaar en zo trots op wat we allemaal hebben gedaan. Niemand die deze geweldige ervaring ooit nog van ons afpakt!

Pittig windje
Geschreven door Ralph

Na een rustdag in Zagreb die we hebben gebruikt om al onze kleren maar weer eens te wassen, de GPS te updaten en voor de rest heerlijk uit te rusten en een beetje door de stad heen te wandelen, vervolgen we onze reis richting de grens met Hongarije. Wanneer we weg fietsen uit Zagreb voelen we gelijk al dat er een pittig tegenwindje staat en al snel zitten we op een drukke autoweg. Veel automobilisten toeteren en gebaren dat we op het fietspad moeten fietsen, maar de vervallen stoep die door moet gaan als fietspad is echt geen optie met alle bagage die we met ons mee dragen.

Na zo’n 30km te hebben afgelegd begint de drukte dan eindelijk af te nemen en begint het landschap ook weer steeds glooiender te worden. We nuttigen nog maar eens ons vertrouwde broodje met banaan om een beetje energie bij te tanken en vervolgen onze weg.

Met onze huidige conditie fietsen we echt met 2 vingers in onze neus de heuvels over en vooral wanneer we tussen de heuvels in fietsen merken we dat de wind enorm afneemt 🙂 Wat je vaak vergeet wanneer je tegen de wind in fietst is dat het gesuis langs je oren echt enorm irritant kan zijn. Je went daar wel heel snel aan, maar als de wind dan even weg is waardeer je het juist des te meer als je weer lekker in alle rust de vogels hoort fluiten, je banden over het wegdek hoort rollen en zelfs de kleine tik in Nikki haar crank is nu iets waar ik blij van word wanneer ik het hoor haha.

Na ruim 70km tegen de wind in te hebben zitten beuken besluiten we dat het mooi is geweest voor vandaag en zoeken een hotel in het stadje Varazdin. Daar eten we ’s avonds bij een Italiaan waar de heerlijke pasta en tiramisu er voor zorgen dat we weer helemaal zijn opgeladen voor onze laatste dag fietsen door Kroatië.

Kers op de taart
Geschreven door Ralph

We worden wakker met buiten veel regen en wederom een erg harde wind 🙁 We hebben nog net genoeg Kuna om ontbijt, bananen, een brood en een flesje Orangina te kunnen kopen bij de supermarkt aan de overkant van het hotel, en besluiten rond een uurtje of half 11 dan toch maar te vertrekken.

Na niet al te lang te hebben gefietst komen we aan bij de grens met Hongarije. Hier zit helemaal niemand, terwijl de grens wel is afgezet met prikkeldraad. We fietsen door de verlaten grensposten en gaan nog op zoek naar een douanier waar we misschien nog een stempel van kunnen krijgen, echter na een minuut of 10 geven we het op en besluiten we maar door te fietsen richting Nagykanizsa.

De dorpjes in Hongarije zien er allemaal erg verlaten uit, en terwijl de weg steeds meer op en neer gaat lijkt de wind met elk kwartier ook meer en meer toe te nemen. De mensen die we tegen komen kijken nors en zeggen vaak geen hallo terug wanneer wij ze begroeten 🙁

Aan het eind van de middag komen we aan in Nagykanizsa waar we op zo’n 5km buiten het centrum een Guest House hebben gevonden. We fietsen er naar toe en hopen onderweg nog iets van een eetgelegenheid tegen te komen, maar op één restaurant na wat er bij staat alsof het al jaren gesloten is komen we weinig tegen… Dan maar hopen dat we in het Guest House iets te eten kunnen krijgen. Eenmaal daar aangekomen doet er niemand open zodra we aanbellen, echter na een paar minuten komt er een oude vrouw van achter in de tuin aangelopen en die begint een heel gesprek in het Hongaars. We proberen het eerst in het Duits, daarna nog in het Engels, maar ze kijkt ons aan alsof ze water ziet branden haha. Na een kwartier met handen en voeten duidelijke proberen te hebben gemaakt dat we graag zouden willen overnachten, belt de vrouw naar haar zoon die tevens eigenaar blijkt te zijn en prima Duits spreekt 🙂 Hij geeft aan dat ik met mijn handen nummer 6 moet uitbeelden, en dan zal zijn moeder ons verder de weg wijzen.

Het Guest House is een groot woonhuis met op de eerste verdieping een aantal slaapkamers allemaal voorzien van een eigen badkamer. Als we naar buiten lopen om onze tassen van de fietsen te halen gebaart de vrouw ons mee te lopen naar de tuin. Daar blijkt ze van de grote kersenboom al een tijdje heerlijk aan het snoepen te zijn, en uiteraard zijn wij van harte welkom om hetzelfde te doen 🙂 Wat is het toch speciaal! We kunnen elkaar niks vertellen, hebben al de grootste moeite om duidelijk te maken dat we willen blijven slapen, maar het maakt allemaal geen bal uit. Terwijl Nikki zich helemaal misselijk eet in de kersen, probeer ik zo serieus als mogelijk te reageren op de hele verhalen die de lieve vrouw op ons af steekt 🙂

Statistieken 

Aantal fietsdagen: 20
Aantal kilometer gefietst: 1716
Aantal hoogtemeters: 10.152
Aantal liter water genuttigd: 60,5
Aantal bananen genuttigd: 63
Kortste dagafstand: 54
Langste dagafstand: 117

Filmpje

Het kan zijn, i.v.m. de muziek, dat je deze niet via een mobiel apparaat kunt afspelen. Als dit het geval is, dan kun je het beste even de laptop / computer gebruiken – met dank aan Youtube 🙁 Veel kijkplezier!