Fietsen door Zuid-Oost Azië – Maleisië deel 12

Welkom op ons blog over fietsen door Zuid-Oost Azië. In deel 12 beschrijven we hoe we in een kleine 3 weken van de grens met Zuid Thailand door Maleisië naar onze eindbestemming Kuala Lumpur fietsen. Veel lees en kijkplezier!

Het zit er bijna op… Althans, ons Azië avontuur loopt op zijn eind. We zijn bijna 4 maanden onderweg geweest en de tijd is echt voorbij gevlogen! Het originele plan was om via Maleisië door te fietsen naar Sumatra (Indonesië), echter toen we ons een aantal weken geleden iets beter in dit eiland gingen verdiepen bleek het fietsen daar toch wat heftiger te zijn dan verwacht. De wegen gaan constant op en neer met stijgingspercentages van boven de 10%, en dat in combinatie met de hitte en hoge luchtvochtigheid heeft ons doen besluiten dat we iets anders willen gaan doen in de resterende 2 maanden.

Omdat we eind april in Kuala Lumpur aankomen, betekent dit dat de lente in Europa zijn intrede zal gaan doen. Hoe leuk is het om ons laatste stuk naar huis te fietsen?! 🙂 Dus hebben we een aantal weken geleden ons retourticket van Bangkok naar Amsterdam verscheurd en een nieuw ticket naar Istanbul geboekt. Vanuit Turkije willen we dan in 2 maanden via een omweg door Oost Europa naar Polen fietsen, om vanaf daar terug naar huis te gaan. Wat is het toch heerlijk als je de tijd aan jezelf hebt, en dit soort dingen bedenkt en ook gewoon gaat doen 🙂 Maar eerst nog maar even lekker genieten van onze laatste weken in Azië, al merken we dat we stiekem toch al best wel uitkijken naar het koelere Europa.

Fietsen door Maleisië – onze route

We fietsen dit deel door Maleisië uiteindelijk als volgt:
Etappe 66 – 77km: Sadeo naar Alor Setar (overnachting 110 MYR)
Etappe 67 – 77km: Alor Setar naar Sungai Petani (overnachting 88 MYR)
Etappe 68 – 49km: Sungai Petani naar Georgetown (overnachting 124 MYR)
Etappe 69 – 72km: Georgetown naar Bagan Serai (overnachting 105 MYR)
Etappe 70 – 42km: Bagan Serai naar Taiping (overnachting 98 MYR)
Etappe 71 – 62km: Taiping naar Sungai Siput (overnachting 138 MYR)
Etappe 72 – 33km: Sungai Siput naar Ipoh (overnachting 110 MYR)
Etappe 73 – 79km: Ipoh naar Seri Manjung (overnachting 88 MYR)
Etappe 74 – 70km: Seri Manjung naar Melintang (overnachting 138 MYR)
Etappe 75 – 32km: Melintang naar Sungai Besar (overnachting 106 MYR)
Etappe 76 – 64km: Sungai Besar naar Kuala Selangor (overnachting 90 MYR)
Etappe 77 – 76km: Kuala Selangor naar Kuala Lumpur (overnachting 150 MYR)

Welkom in Maleisië
geschreven door Nikki

In tegenstelling tot de kilometerslange file van vrachtwagens zijn wij wel vrij snel de grens van Thailand naar Maleisië over, wat geeft het toch een heerlijk gevoel om al die wagens op ons fietsje in te halen en ons visum voor Maleisie te bemachtigen. Bij de douane ligt een speciale fietstrook zodat we uiterst veilig Maleisië binnen fietsen, beetje jammer dat ze er voor onze extra veiligheid om de halve meter hele hoge en dus zeer onprettige verkeersdrempels hebben bevestigd, echt niet goed voor ons zitvlak 😉

We volgen de navigatie voor een leuke route, maar komen uit in een bouwput en worden door de politie weer naar de snelweg verwezen. Er zit niks anders op dan deze hoofdweg te volgen. Van onze laatste Thaise Baht hadden we nog wat blikjes en koekjes gekocht. Ervaring heeft ons inmiddels geleerd dat de pinautomaten onderweg erg schaars zijn, en dat we veelal blut zijn wanneer we onze eerste hongerklop krijgen dus we zijn goed voorbereid 🙂

De hoofdweg ligt er netjes bij. De brede vluchtstrook die we in Thailand als fietstrook gebruikte is hier in Maleisië zo smal dat we genoodzaakt zijn om op de rijbaan te fietsen. Gelukkig is het gras naast de snelweg netjes gemaaid en bijgeknipt en liggen er geen kapotte bierflesjes, dus als we moeten uitwijken hebben we in ieder geval een zachte landing. Het ziet er echt overal zo netjes uit, de gemeentetuintjes staan volop in bloei en zijn netjes onderhouden, en het asfalt ligt er strak bij.

Een van de leuke dingen wanneer je voor het eerst in een land bent is het uitzoeken van wat eten, drinken en een overnachting kost, welke gerechten zijn spicy en welke niet, verkeersgeregels en de gewoontes en gebruiken. In alles merk je dat dit een Islamitisch land is met een mengelmoesje van Indiase, Chinese en Engelse invloeden. In een klein dorpje stoppen we om iets te eten en bestellen rijst met kip. Om ons heen zitten allemaal mensen met hun handen het eten, bah, het ziet er zo ontzettend onsmakelijk uit! Onze bordjes worden aan tafel geserveerd maar naar het bestek moet ik zelf maar opzoek. De kip zit vol met botten en vet en is ontzettend pittig gekruid dus Nikki neemt genoegen met de droge rijst en een cola.

Na een uur over de hoofdweg te hebben gefietst duiken we een woonwijk in. Het blijken Chineze woonwijken te zijn die nagenoeg helemaal verlaten zijn. De ene na de andere woonwijk staat vol met ‘FOR SALE’ borden. Hotels, winkelpanden, kantoren en woonhuizen; er is bijna geen bewoner te vinden. Vroeger kwamen de Chinezen naar Maleisië om hier hun geluk te zoeken, hier zouden ze toekomstmogelijkheden hebben. De groei van de Chinese bevolking in Maleisië is inmiddels gestagneert omdat China nu veel meer te bieden heeft dan 40 jaar geleden, en Maleisië economisch gezien redelijk stil staat. De Chinese-Maleiers vertrekken weer naar hun geboorteland met een goed gevulde portomonee. Bijna alle grote gebouwen en woonwijken in Maleisië zijn in bezit van de Chinese-Maleiers en is daarmee de rijkste etnische groep in Maleisië.

De begraafplaatsen waar we voorbij fietsen zijn een stuk soberder dan in het zuiden van Thailand. Vaak omvat het graf hier enkel een rond paaltje van zo’n 50 cm hoog, soms afgebakend met wat stenen of golfplaat en overwoekerd met allemaal onkruid. De Chinese begraafplaatsen zijn net zo luxe ingericht als in Zuid Thailand, veelal op een heuvel en lijkt in geen enkel opzicht op het gemiddelde andere Maleisische graf. Hoe hoger je op de heuvel begraven wordt, hoe beter het effect van de Feng Shui. De begraafplaatsen zijn soms wel een paar kilometer lang.

We fietsen voorbij een prachtige witte tempel met zwarte koepels, de Zahir Moskee genoemd, waar we even stoppen om foto’s te maken. De Moskee is de grootste moskee in Maleisië en is in Moorse stijl gebouwd; Arabische en Christelijke elementen zijn hierbij gemengd wat juist die prachtige architectuur benadrukt.

Net als in Thailand is ook in Maleisië de ‘7-Eleven’ te vinden. De tune bij het opengaan van de deuren is verdwenen, sterker nog; je moet zelf de deur openduwen. Het assortiment is veel beperkter, water staat niet gekoeld en de prijs van de producten is veel hoger dan in de gemiddelde andere winkel in Maleisië. Daar gaan we dus niet meer heen 😉

Sinds korte tijd is het legaal om exotische vogels van Maleisië (en Zuid Thailand) naar China te exporteren. Onderweg komen we daarom ook vele betonnen bunkers tegen waar een ontzettend schel geluid van (tjilpende en gek geworden) vogels uit vandaan komt. Uiteraard worden deze vogelfokkerijen gerund door de alom bekende handelaren hier; de Chineze-Maleiers die volgens ons niks geven om de manier hoe de vogels hier worden gefokt.

Van een vlakke weg fietsen we vervolgens steeds meer op een weg die steeds steiler op en neer gaat. Het ging net zo lekker 🙂 De omgeving is echt prachtig. Het vochtige klimaat hier zorgt voor een prachtige groene natuur met tal van vogels. Vandaar al die bunkers…

De prijzen van de accommodaties zijn ook even wennen, het is een stuk duurder dan in Thailand met veel minder luxe. Een koelkastje wat in dit klimaat echt geen overbodige luxe is en wat in Thailand standaard bij de kamerprijs was inbegrepen is hier blijkbaar alleen inbegrepen als je de super-deluxe-XXL-all-in kamer boekt. Voor een klein flesje water moet je zelfs al de volle mep betalen, en dat zijn we echt niet meer gewend na alle luxe in Thailand, daar stonden altijd minimaal twee gratis flesjes water op ons te wachten bij aankomst na een lange dag fietsen.

Polderen
geschreven door Nikki

Na onze eerste overnachting in ons veel te dure hotel zijn we nog niet vertrokken of de regen komt al met bakken uit de hemel. We schuilen een uurtje onder een afdakje en stappen weer op de fiets terwijl het nog miezert. Naast ons staat een lokal met zijn scooter te schuilen, hij heeft een kratje achterop waar het complete onderlichaam van een koe in gedeponeerd was, de hoeven van dat arme beest hingen over de rand van het kratje in het gezelschap van een hele zwerm vliegen. Bah!

De weg is vandaag vlak, net als de directe omgeving, alleen in de verte zien we wat bergen. Het lijkt bijna wel op de Nederlandse polder. Een smalle geasfalteerde boerenweg met aan weerszijde een sloot en akkerbouw. Af en toe staat er een palmboom zodat we toch beseffen dat we niet in Nederland zijn.

We nemen een afslag richting zee en volgen een smal pad langs de kust. Het is heerlijk rustig, af en toe komt er een scooter voorbij maar dat is het dan ook wel. Via wat akkerweggetjes fietsen we van het ene naar het andere dorp. Wanneer Ralph even ergens stil staat zegt een lokal tegen hem dat hij terug moet fietsen naar de hoofdweg, dat is veel sneller dan via deze dorpjes. Ralph legt uit dat we niet via de hoofdweg willen en dat we iets van het land willen zien, de man verklaard ons voor gek en moet lachen.

Bij een restaurantje bestellen we een bord rijst met ei en een ice tea. We zijn de enige gasten maar het meisje in de bediening rent druk in de weer alsof haar hele restaurant vol zit. Tot drie keer aan toe komt ze vragen wat we allemaal bij de rijst willen – we zijn  benieuwd naar wat we krijgen. De ijsthee is ook zo makkelijk nog niet. Nikki wordt aan haar arm de keuken ingesleurd en moet ze aanwijzen wat ze in haar ijsthee wil, waarop we vervolgens een glas traditionele Maleise ijsthee krijgen; hete thee met ijsklontjes. We krijgen twee enorme borden rijst met een ontzettend groot gebakken ei en allerlei groente. Wanneer we uitgebuikt zijn en klaar om verder te fietsen komt er een hele familie uit de keuken die met ons op de foto willen. Tuurlijk, leuk! De kleintjes worden nog even snel uit bed gehaald, aangekleed en bij ons op schoot gezet. Geweldig dit! Tot drie keer aan toe vragen we wat we moeten betalen en uiteindelijk komt er een rekening van omgerekend 3 euro voor twee grote maaltijden, twee ijsthee en twee blikjes fris. De leverancier die de ijsklontjes komt leveren aan dit restaurant heeft zijn vrouw en kind ook mee in de cabine van zijn vrachtauto, zij moeten ook nog even met ons op de foto, en vervolgens krijgen we (na een paar keer vriendelijk te hebben bedankt) nog 4 grote (hele zware) onrijpe mango’s mee.

Multi-culti Georgetown
geschreven door Nikki

Via de akkerweggetjes komen we in Butterworth uit om vanuit daar met de ferry de oversteek naar het eiland Penang te maken. We vinden een heerlijke kamer in een buitenwijk van Georgetown. Heerlijk rustig en alles is op loopafstand te bereiken.

We doen alvast wat boodschappen bij een gote supermarkt voor het ontbijt voor morgenochtend. We hebben (weer) geen koelkast maar hebben inmiddels een alternatief voor de koelkast uitgevonden; de airco heel hard en koud aanzetten en de producten (zoals sap en broodbeleg) voor de airco plaatsen :p

In de stad vind je tal van muurschilderingen. De een is nog mooier en groter dan de andere, wat een prachtige kunstwerken zijn het! Het klimaat is hier nog klammer dan in het zuiden van Thailand. Het is ontzettend warm en continu ligt er weer een enorme stortbui op de loer. We halen een waterijsje om even lekker af te koelen en lopen vervolgens door naar de paalwoningen in de Chineze wijk Chew Jetty, door Unesco beschermd. De wijk is al half vergaan en staat tussen de hypermoderne wolkenkrabbers aan het water. Door het zoute water rotten de houten palen weg, de palen worden vervangen door lelijke contructies van emmers en cement. Het is ontzettend druk met toeristen die hier traditionele Chinese spullen en souvenirs kopen, en zich totaal niet storen aan het feit dat deze wijk half vergaan is.

We gaan opzoek naar een tafeltje bij een druk en gezellig Indiaas restaurant, alleen buiten is nog plek – wat overigens prima is want het is toch onzettend warm. Het begint een beetje te spetteren en we hopen dat de bui overwaaid. Ondertussen is iedereen van buiten naar binnen aan het verkassen. We kijken elkaar vragend aan maar blijven zitten en doen net alsof we niet door hebben dat het steeds harder begint te regenen. Gelukkig is de bui van korte duur en wanneer het eten geserveerd wordt is het droog. Ralph heeft weer iets besteld waar het hele restaurant van kan meegenieten, en het aan tafel meteen een paar graden warmer wordt door alle stoom die van het gerecht afkomt 🙂

In de meeste restaurants kun je niet aan de hand van een menukaart of plaatjes bestellen. Allerlei gerechten staan in grote stalen bakken klaar om geserveerd te worden. Je wijst aan wat je wilt hebben en alles wordt op aparte bordjes of schaaltjes geserveerd. Je betaald per bordje en per stuk vlees, zo kun je van alles proeven. We vragen wel van te voren welke gerechten ‘spicy’ zijn. Als de medewerkers aangeven dat bepaalde gerechten spicy zijn, dan bestellen we dat absoluut niet. Bij ‘little spicy’ proberen we het wel maar meestal staan we van zulke gerechten al in vuur en vlam inclusief loopneus en tranende ogen.

We besluiten om nog een dagje langer in Georgetown te blijven, zodat we nog even aan het blog kunnen werken, de was kunnen doen en bovendien hebben we nog lang niet alles van deze artistieke en multi-culturele stad gezien.

Cameron Highlands
geschreven door Ralph

De volgende bestemming op onze route door Maleisië zijn de Cameron Highlands. Dit gebied ligt 1500 meter boven zee niveau en is bekend van de enorme thee plantages en koele temperaturen waardoor de Maleiers er zelf ook graag naar toe gaan.

We blijven de hoofdweg zo veel als mogelijk vermijden, en fietsen weer heerlijk door het platteland met het vele water en de smalle paadjes die door de Maleiers vakkundig zijn voorzien van drempels. Dit zijn geen drempels zoals duidelijk aangegeven in Nederland, maar hele smalle bulten in de weg die je niet goed aan ziet komen. Een andere variant zijn stukken dik touw die over de weg zijn gespannen en die behoorlijk hard aankomen wanneer je er met volle vaart over heen fietst en je tassen half uit de beugels schieten en de inhoud van je stuurtas weer compleet door elkaar geschut wordt.

Als we ergens stoppen om een cola te bestellen worden we zoals altijd hier in Maleisië hartelijk begroet in het Engels, en terwijl we nog uit zitten te zweten en af willen rekenen blijkt één van de mannen die net is vertrokken al voor ons te hebben betaald. Wat blijven we ons toch elke keer weer speciaal voelen, en wat zijn de mensen die we nu al maanden onderweg tegen komen toch lief! Als we na een half uur eindelijk een beetje uitgezweet zijn vervolgen we onze weg langs het water. Overal waar we kijken zien we varanen zwemmen en vaak liggen ze lekker op de weg te zonnen en sprinten dan zo snel als mogelijk het water in zodra ze ons aan horen komen. Het constant afspeuren van het water naar varanen blijkt een heerlijke afleiding tijdens het fietsen, en terwijl ik met een soort van blik op oneindig naar de slootjes zit te staren zie ik in de verte een groepje mensen langs het water staan. Eerst denk ik dat ze staan te vissen, maar zodra we op een paar meter van ze verwijderd zijn tillen ze plots een dode vrouw uit het water… Verderop ligt nog een brommer in het water, maar ik schrik er zo van dat ik maar niet meer achterom kijk.

Na een paar dagen te hebben gefietst komen we aan in de stad Ipoh waarvandaan we naar de Cameron Highlands zullen reizen. We hebben besloten dat we dit per bus zullen doen omdat we op internet hebben gelezen dat de weg er naartoe niet veilig is vanwege het drukke verkeer, en vooral het enorme aantal touring cars die met mach 7 over de weg scheuren. We vinden een kamer voor 3 nachten die zo groot is als een postzegel, en betalen volledig tegen onze zin 25 Euro wat hier echt al een hele goede deal is. Omdat we de fietsen buiten niet kwijt kunnen komen deze ook op de kamer te staan, maaar, we hebben dit keer tenminste wel een koelkastje 🙂

De volgende ochtend vertrekken we vroeg naar de bus terminal om vervolgens in 3 en half uur door de Aziatische reïncarnatie van Ayrton Senna naar boven te worden gereden haha. De beste man heeft maar 1 stand, en dat is vol gas terwijl hij al het overige verkeer al toeterend door blinde bochten blijft inhalen 😉 De Cameron Highlands zijn prachtig en heerlijk koel. Sinds tijden hebben we het weer eens koud als we ’s avonds een hapje gaan eten. Wat een raar gevoel zeg! De volgende ochtend hebben we een excursie geboekt waar we met een 4×4 door de thee plantages worden gereden, kunnen genieten van het uitzicht en aan het eind van de middag nog een vlindertuin bezoeken voordat we weer terug naar Ipoh gaan. Wat zijn we blij dat we hier niet met de fiets naartoe zijn gegaan, en wat was het lekker om eindelijk even weg te zijn van de warmte en hoge luchtvochtigheid.

Held op sokken!
geschreven door Nikki

Na heerlijk te hebben ontspannen in de Cameron Highlands vervolgen we onze weg richting Kuala Selangor. Aan de akkers kunnen we zien dat het de laatste tijd erg veel regend, het regenwater kan geen kant op waardoor de akkers helemaal blank staan. Ralph fietst voor mij uit wanneer er twee koeien vlak langs het fietspad staan. Wanneer Ralph er met alle gemak langs fietst draaien de beesten zich om en gaan midden op het fietspad staan. Ze kijken me ‘woest’ aan waardoor ik maar besluit een stukje met de fiets naar achteren te lopen. Ralph is inmiddels uit het zicht verdwenen en die koeien verroeren zich al helemaal niet. Ik ga opzoek naar een alternatieve route door de akkers maar alles is zo nat, daar is echt geen doorkomen aan. Ik bel nog even netjes met mijn fietsbel en verzoek de stieren vriendelijk een stukje op zij te gaan, maar helaas, zonder succes. Er komt een scooter aan. Mooi denk ik! Ik sta klaar om achter de scooter aan te fietsen maar zodra die koeien me weer aankijken verstijf ik. Inmiddels sta ik er al tien minuten ofzo en Ralph komt me eindelijk tegemoet gefietst. Zonder blikken of blozen fietst hij er gewoon langs! Hebben die beesten een hekel aan m’n groene fietstassen ofzo? Of zal het mijn zweetgeur zijn??  Ik doe een schietgebedje en samen fietsen we snel langs de stieren, en inderdaad, zoals Ralph al zei springen ze vanzelf wel aan de kant…

Kerstverlichting
geschreven door Nikki

In Kuala Selangor vind je de alom bekende vuurvliegjes van Maleisië. We eten op tijd zodat we zodra het net donker begint te worden met de taxi naar de rivier kunnen. Het is maar tien kilometer via de hoofdweg, maar in het donker op de fiets is het gewoon geen aanrader. Bovendien regent het om de haverklap. We hebben het geluk dat het droog is! Met z’n tweeen stappen we in een fluisterboot waarna we zo’n twintig minuten half door de takken langs het riviertje worden geroeid. Tussen die takken zie je de vuurvliegjes heen en weer vliegen. Echt grappig om te zien, het is een soort van kerstverlichting die de hele tijd heen en weer gaat. Vroeger zat de hele rivier vol met deze vliegjes, maar sinds er zoveel toeristen op afkomen is het aantal met 75% afgenomen.

We pakken onze fietsen uit de hal van het hotel en zien dat Ralph zijn voorband zo plat als een duppie is. Aangezien we nu alle ruimte en middelen hebben om de band te plakken stelt Nikki voor om meteen de band te plakken. Maar nee, Ralph denkt dat het voldoende moet zijn als we alleen de band oppompen. Daar waren de meningen over verdeeld maar goed, dan moet hij waarschijnlijk zelf over een half uur in de gillende hitte met beperkte middellen zijn band plakken. Prima… We zijn nog geen 5 minuten onderweg of Ralph z’n voorband begint alweer leeg te lopen. Bij een verlaten huisje kunnen we (lees: kan Ralph) de band plakken. Een stukje ijzerdraad was de boosdoener. Na een half uur, hele vieze handen en een liter zweet is de band weer gefixed. Zodra we willen gaan begint er weer zo’n stortbui. Het ziet echt overal donker en na een tijdje gewacht te hebben besluiten we om de regen maar te trotseren. Ondanks dat het iets minder hard regent zorgen de inhalende auto’s en het opspattende water ervoor dat we lekker nat blijven.

Tijdens het middaggebed is het echt helemaal uitgestorven op straat. De kleine buurtwinkels sluiten, restaurants gaan dicht, tankstations zijn gesloten en in de grotere supermarkten wordt er een live verslag uitgebracht van het gebed. Zo hebben we wel eens een half uur op de stoep van een tankstation zitten wachten om vervolgens een paar flessen water te mogen kopen, en hebben we een uur met een hongerklop doorgefietst tot het eerste restaurantje dat we tegen kwamen eindelijk open ging zodat we wat rijst konden eten. Daarna hadden we al snel door dat we voor een uur of één moesten lunchen of water kopen 😉

Onderweg zien we vele moskees, stoepahs en ook kerken. Als je bij alle mooie gebouwen even zouden stoppen om een foto te maken dan kun je beter wat langer op reis gaan. Vaak aanschouwen we alles vanuit ons zadel, maar op onze laatste dag fietsen richting Kuala Lumpur stoppen we toch eventjes bij een Indiase stoepah. De zon is fel dus Ralph zoekt een plekje onder een boom terwijl Nikki foto’s gaat maken. Deze stoepah schijnt een beroemde plek te zijn voor stellen om trouwfoto’s te laten maken. Alle onderdelen zijn heel gedetailleerd uit steen geslepen, prachtig om te zien.

Kuala Lumpur
geschreven door Nikki

Aan de drukte op de wegen is het duidelijk te marken dat we weer richting een grote stad gaan. Tot het laatste moment hebben we alternatieve routes en wegen gevolgd maar dat laatste stukje door de stad moet dan toch echt via de hoofdweg. Gehoorzaam volg ik Ralph die zich als een slang tussen al het overige verkeer navigeert. Dit zijn echt de minst leuke stukken om te fietsen, het is gevaarlijk, het stinkt naar uitlaatgassen en behalve asfalt en wolkenkrabbers zien we ook nog eens helemaal niks leuks.

We hebben een prachtig en ruim appartement op de zevende verdieping net buiten het centrum van Kuala Lumpur. Hier kunnen we wel een aantal dagen even lekker bijkomen en ons voorbereiden op de vlucht naar Istanbul. Naast wat sightseeing, genieten van het uitzicht vanuit ons appartement op de skyline, bezoekjes aan de night market, biertjes drinken op de Heli Pad sky bar en het verzamelen van inpakmateriaal voor onze fietsen, zijn we ook regelmatig te vinden onder de airco in ons appartement 🙂

Wat een ontzettend geweldig avontuur!!

Azië was een geweldig avontuur! We hebben er nauwelijks woorden voor! In Thailand begon onze reis en stonden we versteld van de gastvrijheid van deze lieve mensen, in Laos zijn we pas echt ontgroend met gebergtes en beklimmingen van wel 40 kilometer lang. Cambodja was het land van armoede en prachtige Khmer omgevingen en Maleisië was met haar geweldige mix van verschillende culturen een prachtig land om onze reis door Azië af te sluiten.

Wie had gedacht dat we in vier maanden tijd bijna 7.000km zouden fietsen, en daardoor nu al in Kuala Lumpur zijn aangekomen. Alles wat we de afgelopen maanden hebben meegemaakt is waar we op hebben gehoopt en van hebben gedroomd en nog wel veel meer dan dat – wat we van te voren nooit hadden kunnen bedenken. Voor onze reis hebben wij ons verdiept in de route en hebben wij andere wereldfietsers gesproken die laaiend enthousiast zijn over deze manier van reizen. Nou, daar hebben ze absoluut gelijk in gekregen, we zijn helemaal verslaafd! En geen vakantie zal ooit nog hetzelfde zijn na dit waanzinnige avontuur mee te hebben gemaakt. Gelukkig is het nog niet voorbij 🙂 Op naar deel 2; het koele Europa!

We willen hierbij iedereen bedanken voor het meereizen en alle lieve en leuke berichtjes die we van jullie hebben ontvangen! Ook al zijn we alweer thuis, en lopen we (ietsje) achter met het posten van de blogs, hopen we dat jullie ons blijven volgen 🙂

Statistieken 

Aantal fietsdagen: 77
Aantal kilometer gefietst: 6895
Aantal liter water genuttigd: 415
Aantal bananen genuttigd: 209
Kortste dagafstand: 25
Langste dagafstand: 180

Filmpje

Het kan zijn, i.v.m. de muziek, dat je deze niet via een mobiel apparaat kunt afspelen. Als dit het geval is, dan kun je het beste even de laptop / computer gebruiken – met dank aan Youtube 🙁 Veel kijkplezier!

Upload je eigen reisverhaal

Vind je het leuk om jouw reisverhaal via deze website met andere fietsers te delen? Klik dan op onderstaande link om direct naar de juiste pagina te worden doorverwezen.