Fietsen door Zuid-Oost Azië – Thailand deel 1

Welkom op ons blog over fietsen door Zuid-Oost Azië. In deel 1 beschrijven we onze eerste week fietsen door Thailand. Veel leesplezier!

Fietsen door Thailand – onze route

We fietsen dit deel door Thailand uiteindelijk als volgt:
Etappe 1 – 93km: Bangkok naar Ayutthuya (overnachting 2000 Baht)
Etappe 2 – 83km: Ayutthuya naar Sing Buri (overnachting 300 Baht)
Etappe 3 – 85km: Sing Buri naar Uthai Thani (overnachting 600 Baht)
Etappe 4 – 51km: Uthai Thani naar Nakhon Sawan (overnachting 650 Baht)

Aankomst in Bangkok
geschreven door Ralph

Eindelijk is het zover! Na een hectische laatste maand op het werk, Kerst nog samen met de families te hebben gevierd, en alle spullen te hebben gepakt, vliegen we dan eindelijk naar Bangkok. Het is in Nederland ondertussen volop winter, en de kou gaan we zeker niet missen!

Bij het inchecken van de fietsen begint de reis gelijk goed. Beide fietsdozen zijn net iets te zwaar, dus of we even 200 euro willen bijbetalen, of anders iets van de fiets willen afhalen. Omdat we bang zijn dat de fietsen beschadigd raken als we bubbel folie uit de dozen halen, en het wiel los meenemen als handbagage geen optie is, besluiten we de extra kosten maar te betalen.

Vanwege de mist vertrekt het vliegtuig twee uur later dan gepland, maar goed, we gaan een half jaar met vakantie dus daar gaan we ons niet druk over maken 🙂 Bij aankomst op de luchthaven regelen we een taxi busje, en rijden we in drie kwartier naar het hotel. De enige overnachting die we hebben vastgelegd voor deze reis.

We voelen ons fit, dus besluiten na het inchecken gelijk de fiets maar in elkaar te zetten. Uiteraard met de goed bedoelde hulp van de hotel medewerkers. Diezelfde avond besluiten we naar de Chinese wijk te lopen omdat er volgens de reisgids allemaal kleine straatjes met eetkraampjes, restaurantjes en gaarkeukens te vinden zijn. Na ruim twee uur lopen vinden we eindelijk iets wat op een gaarkeuken lijkt, en eten we de eerste noedel soep van de vakantie :$

Oudejaarsavond in Bangkok
geschreven door Ralph

We hebben besloten Oud en Nieuw in Bangkok te willen vieren, en dag daarna met de fiets aan ons avontuur te beginnen. Aangezien we toch de hele dag de tijd hebben besluiten we de stad te voet te verkennen. We bezoeken Wat Pho waar je de liggende Boeddha vindt. Een enorm beeld in bladgoud verguld en met parelmoer ingelegde voeten. We besluiten hierna ook nog even bij het Groot Paleis te gaan kijken maar hebben ons niet gerealiseerd dat het voor de Thaise bevolking ook een feestdag is, dus het is ontzettend druk. en voordat wij aan de beurt zijn om naar binnen te mogen is het waarschijnlijk al half januari 😉

Omdat we alweer een halve dag hebben gelopen, en ten slotte met fietsvakantie zijn 😉 scheuren we in een tuk tuk terug naar het hotel om daar onze spullen in te gaan pakken voor de volgende dag. Uiteraard probeert iedere chauffeur je gelijk op te lichten dus vragen ze standaard voor een ritje van 10 minuten 200 Bath (zo’n 5 euro), maar na een beetje onderhandelen doen ze het ook voor 80.

Oudejaarsavond willen we vieren waar het mooiste vuurwerk is, dus besluiten we naar Central World te gaan waar zo’n half miljoen mensen worden verwacht om het nieuwe jaar in te luiden. Na een tijd te hebben rond gelopen en gewacht is het dan eindelijk zover, 10, 9, 8, 7, 6…. Huh, ze tellen helemaal niet af :$ en om 0.00 uur gaat er ook helemaal geen vuurwerk de lucht in…. Omdat de Koning recent is overleden hebben ze besloten het ingetogen te vieren. Het enige wat er gebeurd is dat een monnik een gebed doet, en de mensen dit met kaarsen aanschouwen. Wat een teleurstelling haha. Ondertussen is het alweer één uur, en de volgende ochtend gaat de wekker al om half seven dus snel terug naar het hotel! Omdat er nu zo veel mensen van Central World weg willen, zijn de prijzen van de taxi’s uiteraard ook weer met 50% gestegen, maar na een beetje zoeken vinden we toch weer een tuk tuk chauffeur die ons voor 80 Bath terug wil brengen.

Eerste dag op de fiets
geschreven door Ralph

Onze eerste dag fietsen in Thailand. We vertrekken richting Ayutthaya. Eindelijk gaat het beginnen 🙂 Nadat ik Nikki de dag ervoor nog had uitgelachen omdat ze de route van de eerste dag heeft uitgeprint, en ik toch mijn navigatie mee heb, kom ik daar binnen 1km al op terug. De GPS heeft geen ontvangst tussen alle hoge gebouwen, dus toch maar ouderwets via de kaart navigeren en ik er rustig achteraan fietsen.

Omdat we met de kaart navigeren is het soms nog best lastig om de aangegeven route te volgen, en fietsen we daardoor geregeld een verkeerde straat in. We hebben met elkaar afgesproken per dag maximaal 80km te willen fietsen, en niet in het donker te fietsen. De afstand naar Ayutthaya is al ruim 70km, maar Ralph heeft in al zijn wijsheid al aangegeven dat er genoeg slaapgelegenheden onderweg zullen zijn dus daar maken we ons niet druk over.

Na een kilometer of 20 zijn we Bangkok uit en fietsen we over een lange weg met een stuk minder voorbij razende auto’s, maar wel met veel zwerfhonden. De groene tassen van Nikki blijken toch iets aantrekkelijker dan die van mij, dus die heeft op haar eerste dag gelijk een paar goede schrik momenten te pakken. Gelukkig hebben de meeste honden helemaal geen kwaad in de zin, en moeten we er eerder goed voor oppassen dat we ze niet aanrijden als ze midden op straat liggen te slapen.

Onderweg komen we eigenlijk helemaal niets tegen om te kunnen slapen, dus tot zover de betrouwbaarheid van Ralph zijn ‘weetjes’, en dus besluiten we halverwege de middag dat er niets anders op zit dan toch de hele route maar uit te fietsen. Ruim 90km, in de felle zon, met ongetrainde benen, en ongetrainde kont! We hebben wel eens betere dagen gehad 🙁

Vlak voordat het donker wordt komen we aan in Ayutthaya, we checken de prijzen bij een paar hotels en vinden er uiteindelijk één die binnen ons dagbudget past. Behoorlijk moe springen we onder de douche, eten wat bij een lokaal tentje verderop, en gaan vroeg naar bed om goed uit te rusten.

Thais Karaoke
geschreven door Ralph

We worden wakker op onze eerste officiële rustdag. Nou ja, worden wakker… We hebben bijna niet geslapen. Tegenover het hotel zit een nachtclub die tot in de late uurtjes open is, dus van slapen is weinig terecht gekomen. Verklaard gelijk waarom de kamer binnen ons budget past haha.

We besluiten om een stevig ontbijt te nuttigen, en als we net zitten valt ons op dat er een paar tafels verderop een Thais stel aan de wijn zit en dat de kerstnummers van George Michael niet door het hotel worden gedraaid, maar door de dronken man die vrolijk mee zit te zingen 🙂 Eerst zijn we een beetje geïrriteerd, maar na een paar minuten zien we de lol er wel van in. Vooral de Thaise versie van Rod Steward’s ‘I don’t wanna talk about it’ valt erg in de smaak 🙂

Overdag bezoeken we een aantal tempels in de stad Ayutthaya, en gaan we opzoek naar het hoofd van Boeddha wat tussen de wortels van een boom moet zitten. Na een half tempelcomplex af te zijn gestruind komen we het hoofd vlak bij de ingang tegen. Hadden we nu maar achter al die andere toeristen aangelopen toen we binnen kwamen.

In de middag is het bijna 35 graden, dus besluiten we terug te gaan naar het hotel om daar een duik in het zwembad te nemen om lekker af te koelen. Terwijl we omhoog gaan met de lift komen we er achter dat hier Paul Verhoeven zijn ‘De Lift’ opgenomen moet zijn. Je kunt de lift nog niet instappen of de deuren schieten al dicht.

Niet meer weten waar je het zoeken moet
geschreven door Nikki

Het was zo ontzettend warm in onze kamer dat we de airco tijdens het slapen maar hadden aangelaten. We deden onze oordopjes in zodat niemand, zelfs geen karaoke bar of discotheek, ons meer van onze nachtrust kon beroven, hoopten we. Maar helaas, de geluiden gingen zelfs door onze oordopjes heen, dan zit er niks anders op dan maar te doen alsof we niks horen.

Wanneer we wakker worden liggen we als mummies in ons dekbed gerold. Het was toch wel heel koud met die airco aan. Die oordoppen vinden we later terug in bed, die zijn met al dat gewoel van het niet kunnen slapen niet in onze oren blijven zitten.

We hebben een noordelijk tegenwindje. De route is vrij eenvoudig – alleen maar rechtdoor. Het zonnetje blijft achter de wolken. Zo is de temperatuur heerlijk aangenaam. De zadelpijn is weer aanwezig maar het fietstempo zit er evengoed weer aardig in.

Onderweg wordt er weer veel geclaxonneerd, gezwaaid en geroepen. Een buschauffeur stopt nog even en geeft ons twee flessen water. Ergens anders geeft een voorbijganger ons stickers van zijn wielerclub en neemt nog een stuk of tien foto’s van ons.

Voordat we op de fiets springen op weg naar de volgende bestemming kijken we vaak nog even op google maps om te zien wat de afstand is. Meestal fietsen we uiteindelijk zo’n tien procent meer dan Google aangeeft. Dit is niet omdat wij omfietsen, maar deze afwijking komt waarschijnlijk door de iets minder nauwkeurige satellieten. Vandaag hebben we in plaats van de door Google aangegeven afstand van zeventig kilometer maar liefst drieëntachtig kilometer gefietst.

Sing Buri is een klein stadje waar eigenlijk niks te doen is. We komen bij een verlaten hotel aan waar een medewerker ons meteen verteld dat het hotel vol is. We geloven er niks van maar gaan toch op zoek naar een ander hotel. Gelukkig vinden we er snel één. Volgens mij zijn wij hier de enige gasten. Het personeel is druk bezig met de schone vloer opnieuw te dweilen. Voor een habbekrats kunnen we hier overnachten, weliswaar geen warm water, geen ontbijt, geen wifi maar gelukkig ook geen karaokebar of discotheek om de hoek.

Gelukkig hebben de hotels tot nu toe allemaal een lift beschikbaar. Soms mogen we zo’n bagagekar lenen om alle tassen van en naar de kamer te krijgen. Helaas heeft de bagagekar van dit hotel zijn beste tijd gehad, een wieltje is afgebroken. De kar staat tussen al het andere afgeschreven huisraad in een donker en muf zaaltje waar nog ruimte is om onze fietsen te stallen.

Na een verfrissende koude douche gaan we opzoek naar wat eten in het dorp. Bij een lokaal eettentje bestellen we een aantal gerechten door naar een aantal afbeeldingen op een poster te wijzen. Als je ooit een gerecht in Thailand krijgt waar een soort van zwarte bonen in verwerkt zijn, bestel dan meteen een grote fles water of laat die zwarte dingen op je bord liggen. Het duurt zeker een half uur voordat deze pepers je smaakpapillen hebben verlaten, je neus stopt met snotteren en er geen tranen meer in je ogen staan. Als je denkt dat je het ergste hebt gehad worden we ook nog eens opgelicht met het afrekenen, voor onze maaltijd moeten we drie keer zoveel als normaal betalen. We zien het maar als een wijze les voor de volgende keer door vooraf maar meteen naar de prijzen te vragen.

Duitsers, bier, en nog veel meer bier
geschreven door Nikki

Na een hele korte nacht dankzij de warmte en de springveren die door het matras in onze zij prikten, maken we ons half slapend klaar voor de rit naar Uthai Thani. We eten een banaantje, cakeje en drinken een melk van de 7-Eleven op onze hotelkamer.

Na ruim 85 kilometer komen we bij een hotel aan. Er zit een blanke man buiten. De eerste blanke die we sinds ons vertrek uit Bangkok tegenkomen. Hij hoort aan ons accent dat we Nederlands zijn. Zelf is hij Duits en heeft hij een Thais/Duitse vrouw. Ze proberen ieder anderhalf jaar voor langere tijd naar Thailand te gaan om familie te bezoeken en vakantie te houden. Ze hebben nu twee weken in het hotel van hun familie geholpen zodat de familie ook met vakantie kon.

Ze staan erop dat we nog even een duik in het zwembad nemen voordat het donker wordt. Ik heb heel erg last van m’n darmen maar na een toilet bezoekje hijs ik me toch maar in m’n bikini. Het water is echt zo koud! Ik dompel alleen m’n benen in het water. Ralph komt ook niet verder dan z’n knieën. Het begint te regenen en ik krijg weer last van mijn darmen dus ik hou het voor gezien. Terwijl Ralph nog een sigaretje bij het zwembad doet, ga ik helemaal los op het toilet.

`s Avonds nemen Torsten en Lin ons mee uiteten. Het is niet meer gestopt met regenen maar gelukkig hebben zij een auto waarmee we naar het centrum rijden. Ze leren ons een aantal praktische woorden in het Thais, brengen ons iets bij over de Thaise gewoontes en gebruiken en zeggen ons wat eten en drinken maximaal mag kosten. Heel vernederend om dan te beseffen dat we al een aantal dagen veel te veel voor ons biertje en noedel soepje betalen. Het is hartstikke gezellig en we zitten nog even na. De communicatie verloopt soms moeizaam maar dan doen we gewoon alsof we elkaar begrijpen en nemen we nog een slok van ons bier. Na een paar liter bier en een whisky houden we het voor gezien. Morgen is tenslotte weer een fietsdag.

Water voor de kater
geschreven door Nikki

Torsten en Lin verzorgen ons ontbijt. Pure luxe! Geroosterd broodje met van die vieze cheddar kaas, yoghurt, thee en een zacht gekookt ei – precies zoals ik hem lekker vind.

Vandaag willen we naar Nakhon Sawan, volgens Maps is het zo’n vijftig kilometer fietsen. We nemen alle tijd om onze fietsen op te tuigen en kopen de laatste fles water in het winkeltje van het hotel. Met slechts twee liter water per persoon gaan we van start.

Het is weer een warme dag en met de nadorst van gisteravond gaat het snel met onze watervoorraad. We zien veel dode dieren onderweg; slangen, vogels, een hond en een varaan. We stoppen regelmatig, Ralph heeft een beetje last van zijn kater maar dat wil hij niet toegeven. Ach, we hebben alle tijd.

We houden even pauze langs de kant van de weg. Een man parkeert zijn auto langs de weg en komt naar ons toegelopen. Hij heeft net twee flessen met heerlijk koud water voor ons gehaald! Met een rietje uiteraard! Wéér een geluksmoment! Heerlijk. Daar knapten we beiden van op. Die man hield een hele conversatie in het Thais,  we begrepen er echt helemaal niks van haha. Zo jammer! Nu weten we nog steeds niet waarom die man dit deed en wat hij ons allemaal vertelde. Ik heb mezelf nu voorgenomen om elke dag minimaal één Thais woordje te leren. Niet dat ik dan een hele conversatie kan houden, maar misschien dat ik dan in ieder geval kan groeten en kan zeggen dat het eten niet zo pittig moet.

Eenmaal aangekomen in Nakhon Sawan hebben we nog tijd over om de toerist uit te hangen en besluiten een tempel te bezoeken. Er staat in onze notities dat we een tempel kunnen bezoeken waarvoor we eerst 400 treden moeten oplopen. Dat spreekt ons niet heel erg aan met onze vermoeide fietsbenen. We besluiten de Wat Kiriwong te bezoeken. Eenmaal aangekomen onder aan de berg, blijkt dit uiteindelijk wel dé tempel te zijn met de 400 treden, ook al heeft Ralph het nog zo goed op internet uitgezocht en blijft hij vol houden dat dit écht een andere tempel is. Oververhit, volledig bezweet en buiten adem komen we boven op de berg aan waar we de tempel bekijken. We genieten van het uitzicht over de stad terwijl de zon onder gaat, en maken een praatje met een monnik die wil weten waar we vandaan komen.

We overnachten in een huisje op een soort van Center Parcs, maar dan van honderd jaar terug. Het huisje lijkt meer op een insectenhotelletje. Door de dikke kier onder de voordeur komt al het nachtelijke bezoek bij ons langs. De fietsen staan naast ons bed en de waslijn is over de hele lengte van de kamer gespannen wat het plaatje tot een geheel maakt.

Statistieken tot nu toe

Aantal fietsdagen: 4
Aantal kilometer gefietst: 324
Aantal liter water genuttigd: 20,5
Aantal bananen genuttigd: 6
Kortste dagafstand: 52
Langste dagafstand: 93

Filmpje

Voor de liefhebbers hebben we uiteraard ook een filmpje gemaakt 🙂 Het kan zijn, i.v.m. de muziek, dat je deze niet via een mobiel apparaat kunt afspelen. Als dit het geval is, dan kun je het beste even de laptop / computer gebruiken – met dank aan Youtube 🙁 Veel kijkplezier!

Upload je eigen reisverhaal

Vind je het leuk om jouw reisverhaal via deze website met andere fietsers te delen? Klik dan op onderstaande link om direct naar de juiste pagina te worden doorverwezen.