Fietsen door Zuid-Oost Azië – Thailand deel 2

Welkom op ons blog over fietsen door Zuid-Oost Azië. In deel 2 beschrijven we onze tweede week fietsen door Thailand. Veel leesplezier!

Fietsen door Thailand – onze route

We fietsen dit deel door Thailand uiteindelijk als volgt:
Etappe 5 – 133km: Nakhon Sawan naar Kamphaeng Phet (overnachting 1000 Baht)
Etappe 6 – 105km: Kamphaeng Phet naar Phitsanulok (overnachting 500 Baht)
Etappe 7 – 73km: Phitsanulok naar Sukothai (overnachting 600 Baht)
Etappe 8 – 70km: Sukothai naar Si Satchanalai (overnachting 350 Baht)
Etappe 9 – 78km: Si Satchanalai naar Ban Phae Mai (overnachting 500 Baht)

The longest day
geschreven door Nikki

Na een gezamenlijk ontbijt met studenten in de ontbijtzaal van het Center Parks hotel vertrekken we richting Kamphaeng Phet. Kamphaeng Phet is op zo’n honderdertig kilometer van Nakhon Sawan gelegen. We zoeken vooraf op internet naar een hotel tussen deze twee steden maar die vinden we niet. We hebben de tent mee dus mochten we Kamphaeng Phet niet halen vandaag dan kunnen we altijd nog bij een tempel vragen of we onze tent mogen opzetten.

Mijn benen voelen zwaar, mijn kont doet zeer, door mijn polsen trekken merkwaardige pijnscheuten die ik nog nooit eerder heb gevoelt en mijn schouders voelen alsof ik een dag lang in de sportschool aan gewichten heb staan trekken. Mijn lijf schreeuwt om een rustdag!

Na dertig kilometer heb ik het eigenlijk wel gehad. Ik houd mezelf voor dat we bij de zeventig kilometer ergens gaan overnachten. We vinden onderweg vast wel een hotelletje.

Bij vijftig kan ik echt niet meer, met het verstand op nul hobbel ik een beetje achter Ralph aan. Bij zeventig kunnen we beide niet meer. Het is pas een uur of twee dus bij een tempel hoeven we echt niet te vragen of we mogen overnachten, daar is het nog veel te vroeg voor. We besluiten door te fietsen tot we een hotel tegenkomen. Ralph die roept nu al een paar keer dat het wel mogelijk is om voor het donker in Kamphaeng Phet aan te komen. ‘We moeten nog maar zestig kilometer en we hebben nog vier uur voordat het donker wordt’. Uit ervaring weten we beide dat hoe vermoeider we worden, hoe vaker we pauze houden en hoe trager we weer verder fietsen. Ik reageer er niet op, we zien wel waar we belanden.

Ik besluit mijn muziek op te zetten. Vaak helpt me dat door een sleur heen, het leidt me af en geeft me energie. Ik vloog over het wegdek. Ralph hobbelde nu achter mij aan.

Tot onze blijdschap komen we een ontzettend gezellig Thais hotel tegen. Heerlijk, toch wel blij dat we niet nog veertig kilometer verder moeten! Aah nee… Het hotel zit vol. Teleurgesteld maar vol goede moet stappen we weer op de fiets. Even verderop komen we weer een hotel tegen. Dit moet het zijn! Ik moet nodig plassen dus kom maar op met die hotel sleutel! Wat? Ook vol? Hoe kan dat in een gehucht als dit?! Ik ben er klaar mee, we gaan nu vol gas naar Kamphaeng Phet zonder te stoppen voor een hotel dat we mogelijk onderweg tegenkomen.

Net voordat het donker wordt bereiken we het hotel in Kamphaeng Phet. Het lijkt wel een bruidssuite! De fietsen parkeren we in de kamer en we nemen snel een douche. Ik gebruik overdreven veel shampoo en een douchegel om me weer enigszins vrouw te voelen. We zijn echt helemaal kapot. We hebben trek maar we hebben geen zin om helemaal naar het centrum te fietsen voor gezelligheid en lekker eten. Verderop zit een warenhuis met een eettentje. Tot twee keer aan toe wijzen we een plaatje van een gerecht aan dat we willen hebben waarop de reactie kwam ‘die hebben we niet’. Uiteindelijk hebben we twee kommen bouillon en twee borden rijst met eend gegeten met zo’n ranzige post-mix cola. We hadden echt trek, dus alle reserves zijn weer aangevuld.

Tijd voor een bittergarnituurtje
geschreven door Nikki

Wat een heerlijke nacht! Sinds we van huis zijn heb ik niet meer zo lekker geslapen. Na een ontbijtje in het hotel hebben we onze was maar gedaan. Er kwam inmiddels een geur van zweet, oud zweet en veel te oud zweet van de fietskleding af dus een wasbeurtje was echt geen overbodige luxe. Met super veel shampoo en douchegel van het hotel wassen we onze kleding in het bad. Buiten, bij de voordeur van onze kamer, spannen we de waslijn zodat ik mijn fietsbroek, strings en bh openlijk te drogen hang.

We besluiten naar het Historisch Centrum van Kampheang Phet te gaan, op drie kwartier lopen bij het hotel vandaan. Het is inmiddels rond het middaguur en al zo ontzettend warm. We zijn echt blij dat we vandaag geen fietsdag hebben, anders hadden we het echt slecht gehad. Ik had me gister weer eens niet goed ingesmeerd dus aan het einde van de dag stonden de blaren in mijn nek. Vanmorgen heb ik me maar met een hele dikke laag zonnebrandcrème factor 50 ingesmeerd. Het kwaad is toch al geschiet maar dan wordt het hopelijk niet nog erger. Mijn rug is trouwens ook al aan het vervellen… Ik ben gewoon niet zo van het smeren 😉

Het entree geld voor het park is tot eind deze maand nog gratis voor buitenlanders, voor de Thai is de toegang altijd gratis. Het is heerlijk rustig, de vogeltjes fluiten en een enkele Thai wil met Ralph op de foto – uiteraard met de tempel op de achtergrond. De naam van deze stad Kamphaeng Phet betekent vrij vertaald de stad met de muur van diamant. Oftewel een verwijzing naar de oude stadsmuur. De stad speelde een belangrijke rol in de verdediging van het toenmalige koninkrijk Sukothai en later het koninkrijk Ayutthaya tegen aanvallen vanuit het toenmalige Birma (nu Myanmar). In 1991 is dit historisch centrum door UNESCO tot werelderfgoed uitgeroepen. Meer dan de resten van de muur en van de tempel is er niet te zien maar je krijgt wel een beeld van hoe he tempelcomplex er uit moet hebben gezien.

Onderweg naar het hotel eten we een soepje met een heerlijk koud biertje op een markt. We kijken hoe een Thaise marktman allemaal stukjes vlees frituurt. Wat ruikt dat lekker zeg! Ik krijg meteen super veel trek in bitterballen en hotdogs! We observeren het vlees en de manier waarop de marktman alles frituurt. Wat voor vlees is dat? Ik kan het niet helemaal naar een dier herleiden.

Na een hele snelle ijskoude duik in het zwembad werken we ons blog nog even bij en maken een compilatie van de eerste week in Thailand. Tussendoor val ik nog een paar keer in slaap in de veel te kleine ligstoel, ik ben tenslotte wel op vakantie hè!

`s Avonds gaan we terug naar de markt waar we vanmiddag de soep hebben gegeten. Het is donker en we lopen door straatjes waar we eigenlijk liever niet zouden willen zijn. Het is slecht verlicht en er lopen allemaal zwerfhonden. Opeens komt er een hond op ons afgerend en begint te grommen en te blaffen. We schrikken ons dood. We zijn op onze slippers dus een sprintje zit er ook niet in. Een Thaise vrouw roept naar de hond en probeert hem nog tegen te houden. Door de hond met een wasmand tegen te houden lukt het ons om weg te komen. Alle andere honden in de buurt staan meteen ook op scherp. We besluiten naar de markt te lopen waar we eerder vandaag al zijn geweest!

Bij de marktman bestellen we wat van zijn vleesgerechtjes. Hij gooit het in de frituurpan en voilà! Ons bittergarnituurtje! De marktman deed er nog wat komkommer bij voor de vitamientjes en daar zaten we dan, lekker te smikkelen van ons bittergarnituurtje, al zittend op een veel te klein krukje als een bezienswaardigheid voor de vele Thaise voorbijgangers.

Sjouwen met je tassen
geschreven door Nikki

De fietsen zijn vandaag meer klaar voor de fietsdag dan ik. Bij het ontbijt had het hotelpersoneel geen rekening gehouden met grote eters, meer dan een paar sneetjes geroosterd brood met boter en een soort van mini oliebollen zat er niet in.

De route naar Phitsanolok zou zo’n tachtig kilometer moeten zijn. Ik moet echt weer even inkomen na zo’n rustdag hoor. Mijn zitbotjes en bovenbenen hebben veel tijd nodig om in te komen. Wanneer we na ruim honderd kilometer bij een hotel aankomen, staan we eerst nog een tijdje uit te hijgen en na te zweten tot we door de muggen worden opgegeten.

We hebben een kamer op de begane grond, te bereiken via de trap naar de receptie en door de schuifdeuren naar de gang. Helaas is er geen bagagekar beschikbaar dus zit er niks anders op dan heen en weer te lopen. Iedere keer wanneer we met onze volle handen bij de schuifdeur staan te klooien om die stroeve deuren open te duwen raak ik meer en meer boos over de behulpzaamheid van het personeel. We laten de deuren open staan zodat we iets makkelijker heen en weer kunnen lopen maar iedere keer doet die receptionist de deuren dicht. Wat is dit joh? Wanneer we alle spullen in de kamer hebben zegt de receptionist dat we de fietsen ook op de kamer mogen zetten. Eerst moesten de fietsen nog buiten blijven staan! Als hij dat nou eerder had gezegd dan hadden we niet tien keer die trap op en af hoeven lopen, die stroeve schuifdeur niet steeds open hoeven sjorren, maar dan hadden we de fiets in één keer de trap opgetild.

Na een kalmerende douche en het inspuit-ritueel met DEET (zonder je met DEET in te sprayen ben je helemaal voor de muggen) gaan we opzoek naar de Wat Phra Si Rattana Mahathat. Als het goed is redden we dat net voordat het donker wordt.

Het is lekker rustig, er zijn maar enkele Thai aanwezig. De tempel stamt uit de dertiende eeuw en is een van de oudste tempels in de omgeving. De Khmers zijn destijds begonnen met de bouw van dit complex, maar is pas vele jaren later (in de Sukhothai en Ayutthaya periode) afgerond. De zittende boeddha, de lopende boeddha en de staande boeddha zijn kenmerkend aan deze tempel maar de tempel staat voornamelijk bekend om zijn gouden boeddha, welke volgens de Thai de mooiste Boeddha van Thailand is.

We komen een steak & grill restaurant tegen. Ah lekker! Daar heb ik echt wel zin in. Het restaurant ziet er heel Westers uit, net als de prijzen op de menukaart. Bovendien is het nog ongezellig ook! We eten wel weer iets lokaals op straat, veel goedkoper en gezelliger.

Meer voor minder
geschreven door Nikki

De volgende grote stad die we willen aandoen (Chiang Mai) ligt op circa vierhonderd kilometer fietsen vanaf Sukhothai. De komende paar dagen zullen we weer ergens in een gehucht moeten overnachten.

Ralph heeft op internet meerdere hotels gezien in Si Satchanalai, dit wordt onze eindbestemming voor vandaag. Slechts zestig kilometer volgens Maps. Si Satchanalai staat bekend om zijn historisch park. Dit park is gelijkwaardig aan het park in Sukothai alleen is dit park niet zo toeristisch. Het park van Si Satchanalai had een communicatie functie. Vanwege de strategische ligging, zestig kilometer van Sukothai, gelegen op de oevers van de Nan-rivier, hadden ze in Si Satchanalai goed uitzicht over het land. Hierdoor konden ze de vijand Thailand zien binnenvallen maar hadden ze nog tijd genoeg om hun eigen leger in te zetten om Sukothai te beschermen.

Wanneer we eindelijk Si Satchanalai in fietsen gaan we op zoek naar een hotelletje. Het enige wat we vinden zijn bordjes met ‘hotel 15 km’. We moeten dus weer terug of nog een heel stuk verder. Pfff… zo geen zin in. We besluiten toch om verder te fietsen en komen al snel een hotel tegen die ze op dat moment aan het renoveren zijn. Behalve een aantal bouwvakkers is het terrein verlaten. Opeens doemt er een kamermeisje op die snel een kamersleutel voor ons gaat halen. Vaak bekijken we eerst de kamer voordat we toezeggen. Gelukkig deed ik dat nu ook. Gadver! De schimmel zat op de muren, vieze ramen, ranzige vloer, spinnenwebben, geen airco en het sanitair had meer een grondige douchebeurt nodig dan wij. De kamer kost maar elf euro maar ik slaap nog liever in de tent! Opeens zegt ze dat ze nog een andere kamer heeft, met airco. Daar vroeg ik net ook al naar maar toen kreeg ik de kamer met een vieze ventilator te zien. Het zal wel. De andere kamer kost tien euro, heeft airco, een koelkast, warm water en een groot bed. Ik begrijp de logica van de prijsopbouw niet helemaal maar ik vind het allemaal wel prima.

Si Satchanalai is een heel klein dorpje. De resorts liggen allemaal ver buiten het centrum dus een toerist komen we dan ook niet tegen. Sterker nog, het hele dorpje is compleet uitgestorven. Wanneer we bijna het dorpje zijn uitgelopen vinden we gelukkig nog een plek waar we iets kunnen eten. Normaal gaan we altijd ergens eten waar ook andere mensen zitten zodat we weten dat we geen voedselvergiftiging zullen oplopen. Dit restaurant hebben we helemaal voor onszelf. Wanneer we om een biertje vragen springt de kok a la ober a la eigenaar a la manusje van alles op de scooter en rijdt naar de overkant van de weg om bij een winkeltje twee koude biertjes te kopen. De eigenaar kijkt verbaasd en blij tegelijkertijd wanneer we voor de tweede keer bestellen; verbaasd dat we zoveel eten en blij dat hij waarschijnlijk toch nog z’n huur kan betalen deze maand 😉

We halen dat ranzige kleed van het bed en slapen in onze slaapzak. Op de muren zie je allemaal dode insecten en bloedsporen van dood geslagen muggen, tenminste, ik hoop dat het muggen waren. Wat doen die kamermeisjes hier de hele dag?

Fietsen in een sauna
geschreven door Ralph

We vertrekken vanuit Si Satchanalai naar Den Chai. We hebben al op de kaart gezien dat vanaf hier het vlakke landschap plaats gaat maken voor de eerste bergen, dus we zijn al een tijdje benieuwd naar hoe zwaar het klimmen gaat zijn. Eerder deze week spreken we een Duitser die al een aantal keer door verschillende delen van Thailand heeft gefietst, en hij geeft aan dat het enkel wat heuvels zijn dus we maken ons niet al te veel zorgen.

Zoals de hele week al het geval is, regent het in de nacht en als we wakker worden is dit nog steeds niet gestopt. We besluiten rustig onze spulletjes in te pakken en een ontbijtje te scoren bij de 7 Eleven. Gelukkig wordt het snel droog, en kunnen we gaan starten aan onze trip van ongeveer 80km. Als we weg fietsen voelen we gelijk dat de temperatuur nu al boven de 20 graden ligt, en het is pas tien uur in de ochtend.

Na een paar kilometer te hebben gefietst zien we het landschap veranderen, en de eerste stukjes omhoog fietsen zijn daadwerkelijk begonnen. Inderdaad niet heel erg steil, dus de Duitser had gelijk! Of toch niet…. Nog geen paar kilometer later beginnen de stukken omhoog steeds langer te worden, neemt het stijgingspercentage alleen maar toe, en volgen er eigenlijk helemaal geen afdalingen meer 🙁 Ik weet niet welke heuvels onze Duitse vriend doorheen is gefietst, maar dit lijken de Alpen wel! Nou ja, wellicht overdrijf ik een héél klein beetje, maar goed, het zijn de eerste meters omhoog sinds maanden, met een fiets die bijna 50 kilo weegt, dus het is best pittig.

Omdat de luchtvochtigheid zo enorm hoog is, en het ondertussen rond de 25 graden is lijkt het net alsof je in een sauna aan het fietsen bent. We zweten ons echt helemaal kapot, en na een half uur kan ik letterlijk mijn shirt uitknijpen. ‘Gelukkig’ begint het na anderhalf uur klimmen te regenen, en vinden we een goede plek om te schuilen. De luchtvochtigheid lijkt hierna wel een stuk te zijn afgenomen, en als we na het bereiken van de eerste top dan ook daadwerkelijk kunnen beginnen aan de eerste afdaling zitten we toch weer heerlijk te genieten op onze fiets 🙂

Later die dag komen we aan in Den Chai, waar echt helemaal niks te beleven valt haha. Als we opzoek gaan naar iets te eten lopen we door donkere straatjes en worden binnen 10 minuten alweer achterna gezeten door blaffende honden die letterlijk door de spijlen van het hek zijn gekomen op het moment dat wij voorbij lopen. We zoeken de hoofdweg op, waar we na een tijdje opgepikt worden door een pick-up met daarin twee politie agenten. Ze bieden ons een lift aan terug naar het ‘hotel’ waar we dankbaar gebruik van maken. Daar leggen we het probleem uit, en nadat een jongen een tijdje met iemand belt die ons daarna in haar beste Engels vraagt of we motor kunnen rijden, krijgen we de motor scooter met handgetekende route naar het dichtstbijzijnde tentje waar we iets te eten kunnen vinden.

Wat een dag 🙂

Statistieken tot nu toe

Aantal fietsdagen: 9
Aantal kilometer gefietst: 828
Aantal liter water genuttigd: 44,5
Aantal bananen genuttigd: 19
Kortste dagafstand: 52
Langste dagafstand: 134

Filmpje

Na de positieve reacties over het vorige filmpje, hebben we er uiteraard weer een gemaakt 🙂 Het kan zijn, i.v.m. de muziek, dat je deze niet via een mobiel apparaat kunt afspelen. Als dit het geval is, dan kun je het beste even de laptop / computer gebruiken – met dank aan Youtube 🙁 Veel kijkplezier!

Upload je eigen reisverhaal

Vind je het leuk om jouw reisverhaal via deze website met andere fietsers te delen? Klik dan op onderstaande link om direct naar de juiste pagina te worden doorverwezen.