Zo gezegd, zo gedaan. De Duitsers waren niet blij. Die hadden even te diep in het glaasje gekeken gisteravond. We stonden om 06.00 op om vervolgens om 07.00 op de fiets te zitten. Als ontbijt had ik twee yoghurtjes en een paar glazen water.
’s Ochtends bij het ontbijt heeft niemand mij vannacht naar het toilet horen gaan. Gelukkig maar. Terwijl we vannacht toch met z’n zessen in een kamer sliepen, waren de van mij afkomstige gênante geluiden blijkbaar niet hoorbaar voor de rest.
’s Ochtends bleek dat de meiden op mijn kamer niks hadden meegekregen van mijn nachtelijke avonturen. Ik voelde me echt leeg en had ontzettend buikpijn.
Vandaag ging Astrid mee in de jeep, hoe erg ze het ook vond. Ze wilde zo graag fietsen maar dat ging echt niet. Ik zei tegen haar dat ik vandaag voor twee man zou fietsen, voor mezelf en voor haar.
Vandaag staat de Assif Melloul kloof op de planning. Na een lekker ontbijt zijn we weer op de fiets gesprongen. Het zou weer een zware dag worden. Ik had nu wat extra water en snoep mee voor onderweg. Zonder snoep ben ik nergens!
Vandaag moesten we vroeg op, half zeven. De jeep werd volgeladen met al het kookgerei, reservemateriaal en alle fietsen werden op het dak geplaatst.
Het begin van mijn Trans Atlas fiets avontuur in Marokko. Na een jaar van revalidatie als gevolg van een motorongeluk heb ik (Nikki) mezelf het doel gesteld om in het najaar van 2013 lekker een weekje helemaal los te gaan in de Hoge Atlas van Marokko.
